నిన్ను నువ్వు కోల్పోయి నాలో మిగిలే ప్రతి చీకటి రాతిరి, మన ఇద్దరి మధ్యా దగ్గరి తనాన్ని మన వూపిరే నిర్ణయించే కొలమానమవ్వనీ నా సఖి... నా వునికే నీ వూపిరైనప్పుడు ఇంక కొలిచేందుకేముంది, ఇద్దరం ఒకటే అనే వేద మంత్రాన్ని మన గుండెల్ని అనంతం గా పఠించనివ్వటం తప్ప అంటావు నువ్వు ఇప్పుడు..... నాకు తెలుసు ..
తెలిసినదే అయినా...... తెలియ వలసిన రాగాల కోసం సాగే ప్రయాణం లో నా తోడెప్పుడూ వుంటానని బాస చేసి కూడా, భాద్యతల హోరు గాలికి కలవలేనంతగా కొట్టుకుపోయామని తెలిసీ.... కలలో నా రూపు ను వెతికే నా ముద్దుల సత్యభామ చేసిన విన్నపమందిదని చెప్పనా, చెప్ప లేక గుండెల లో ఆగిన వంశధార హోరు ను ఒంటరి పాంధుడనై దాటుతున్న నీ కృష్ణుడు అశక్తుడైనాడు నిన్ను కలవలేక అని మారు సందేశమంపించనా.. ఏమి చేసి నీ వేదన తగ్గించగలనో నాకు తెలియదు రా బంగారం..
నీ ముందు బయట పడి, బేల తనమన్నది మీకాపాదింపబడిన అపవాదు మాత్రమే.... కోరిన మనసు కనుమరుగవుతున్నప్పుడు అది అందరికి వర్తించే ఒక జీవన లక్షణమని చెప్పాలనిపించక వూరుకున్నాను కాని నువ్వు వెళ్ళిన మరుక్షణం నుంచి నాకూ అలానే వుంది రా అమ్ము... అమ్మాయివి, అందునా అబల అన్న పేరు వరం గా పొందినవాళ్ళు కాబట్టి నీ బాధ లోకమొప్పిన వేదన రా, నాది అలా కాదు కదా.. నీకు తెలియదు పైచేయి కూడా ఒక విధం గా శాపమే .. సారీ రా బాధ పెడితే..
మరి నేనేమి చెయ్యను ఎలానో నువ్వు లేవన్న బాధ ను తోసేసుకుని, ఈ పిల్లలకు చేయించ వలసిన ప్రాజెక్ట్ లలో మునిగి వుండగా మనసు మీద విసిరేసిన నిప్పు కణికల్లే నీ వుత్తరం వస్తుంది.. నన్ను పరధ్యానపు పలవరింతలలో ముంచి లేపటానికి.. నిన్న నీ వుత్తరం వచ్చిన దగ్గర నుంచి... శ్రీ ప్రాజెక్ట్ ఫణి కి ఇచ్చాను. ఆమె వర్క్ అంతా సీడీ లో పెట్టి రాఘవ కు పంపించాను అట. రాత్రి ఆఫీస్ క్లోజ్ చేస్తుంటె రాఘవ పరుగెత్తుకుని వచ్చాడు నేను కాదు కదా సార్ 'జీపీస్ లొకేషన్ ఫైండర్' చేసేది నేను 'పోర్టల్' కదా అని. ఇంక అప్పటికి ఓపిక లేక రాత్రికి పంపిస్తాను లే అని చెప్పి ఇంటికి వచ్చేసేను.. ఇంటికి వెళ్ళే సరికి నాన్న గారి వుత్తరం వచ్చి వుంది అమ్మ కు బాలేదు రత్న వాళ్ళ అబ్బాయి కి హార్ట్ ప్రాబ్లం అని చెప్పిన దగ్గర నుంచి ఈమె బెంగ పెట్టుకుని ఏడుస్తోంది అట. ఈ ప్రపంచం లో తల్లి కు మించిన అనుభందం, ప్రేమ ఇంకెక్కడా వుండదు కాని పాపం అమ్మ ను చూస్తుంటే ఆమె కు తిరిగి మేమందరం ఇవ్వగల బహుమానమేదైనా వుంటే దుఃఖం ఒక్కటే కదా అనిపించి అసలు ఈమె ఎందుకు ఇంత అనుభందాలు పెంచుకోవటం అని విసుగనిపిస్తోంది..అలా కోపం గా చూడకు మరి. అసహాయత, పరిష్కారం లేని సమస్యలు ఇలా అంగీకారం కాని భావాలను రప్పిస్తాయి.
అవును రా చిన్న నిన్ను ఆరకిల్ సర్టిఫికేషన్ పూర్తి చెయ్యమన్నాను ఇంకా మొదలు పెట్టలేదా? మనసు మీదకు మూగే ఆలోచనలను మళ్ళించుకోగల ఏకైక మార్గం సాహిత్యం అంటావు నువ్వు, దానిలో నిన్ను నువ్వు మర్చి పోయి ఒక విశాలమైన ప్రపంచం లో నీకైన ఒక ప్రత్యేకమైన పాస్ పోర్ట్ తో తిరగొచ్చు అంటావు. నిజమే కాని ఒక్కోసారి నాకైతే వున్న సొంత తల నొప్పులు తో పాటు ఇంకా ఎవరివో కూడా నెత్తికెత్తుకుని ఆలోచించే బదులు, నీ మనసు కు సంభందం లేకుండా నీ శక్తి ని మొత్తం కేంద్రీకరించి బుర్ర ను తీసేసుకోగల చదువు హాయి గా వుంటుంది.. ఏమిటో ఈ మనసు, బుర్ర ల మధ్య న గోల.
మొన్న రాత్రి పవర్ కట్ రోజు ఏమి తోచక డాబా మీద కు వెళ్ళి మనం ఎప్పుడూ కూర్చునే చోటు లో దుప్పటి పరచుకుని పొడుకుని ఆకాశం లోకి చూస్తూ.... పక్క నుంచి తేలి వస్తున్న విరజాజుల వాసన నీ తల నుంచి, దూరం గా వసుంధర గారి దొడ్లో నుంచి పాకుతున్న రాధా మనోహరాల సువాసన నీ ఒంటి పరిమళమని భ్రమించి అలవాటు గా నువ్వు మాట్లాడుతున్నావనుకుని 'ఈ సారి తప్పకుండా కొంటాను రా నీకు అచ్చం గా నీలాకాశానికి తణుకులద్దినట్లుండే చీర' అనేసేను. డాబా మీదే వున్న వాసు ఏమిటి సార్ కలవరిస్తున్నారు అని అనేంత వరకు నువ్వు పక్కన ఆ కొబ్బరాకుల నీడ లో ' నా అభిరుచి నీకెప్పుడు అర్ధం కాదని ' అలిగి వెన్నెల ను కొబ్బరాకుల నీడలతో కదుపుతూ కొత్త డిజైన్ లు చేస్తూ వున్నావనుకున్నా.. నా భ్రమ కు నాకే నవ్వు వచ్చింది. చూడు దగ్గరున్నంత వరకు అలా అనుక్షణం నా మీద అలిగి నీ వునికి ని వెలుగు చీకట్లతో వెన్నెల సంతకాలు చేసి ఇచ్చావు ఇప్పుడేమో అవి అన్నీ నిన్ను నాకు తిరిగి పరిచయం చేసే ప్రయత్నం చేస్తున్నాయి.. అలకలో, కోపం లో అదిరే నా నల్ల పిల్ల ముక్కు కొనల మీద ఆన ఇంకో సారి అలా చెయ్యను వచ్చెయ్యరా ప్లీజ్...
