కృష్ణా,
మీ వుత్తరం చదవగానే నాకు కలిగిన మొదటి భావం ఆశ్చర్యం.. మీ ప్రేమ గురించి కాదు దానిని మీరు వ్యక్త పరిచిన విధానాన్ని చూసి....... ఆనంద భైరవి ఆలాపన అనంత గాంధారం లో ప్రయోగం చేస్తున్నట్లనిపించింది మీ వుత్తరం చూస్తుంటే... ఎవరికైనా వాళ్ళను పొగిడితే బానే వుంటుంది కదా.. :-)
ఇక మీ వుత్తరం లోని విషయానికి వస్తే... మీ అబ్బాయిలందరు అనుకుంటారు మేము చాలా బాగా వీక్షిస్తున్నాము అమ్మాయిలను వాళ్ళకు తెలియకుండా అని కాని మీకు తెలియని విషయం ఏమిటి అంటే, అమ్మాయిలకు ఈ తీక్షణ వీక్షణాల గురించి కొంచం స్పృహ ఎక్కువ గానే వుంటుంది... మీరు నన్ను గమనిస్తున్నారనేది నాతో పాటు మన ఆఫీస్ లో వున్న ఆడ వాళ్ళందరికి ఇంకా కొంచం మంది మొగవాళ్ళకు కూడా తెలుసనుకుంటా, ఆ విషయమే ఇంకా మీకు తెలియదనుకుంటా..
మాస్టారు....నా జాజి పువ్వు తో పాటు మీరు కూడ సగం పైగానే వంగేరు అది ఎక్కడ నేల మీద పడుతుందో అన్నట్లు కాని మీకు, నాకు అప్పుడు నాలుగు టేబుల్స్ దూరం వుంది అని ఆ రూం లో అందరు గమనించేరు మీరు తప్ప... మీరన్నది నిజమే అనుక్షణం ఒకరి చూపు వెంటాడే విహంగమల్లే మన చుట్టూ తిరుగుతుంటే ఇబ్బంది గానే వుంటుంది అలా అనుకోవటానికి పెద్ద ఫెమినిస్ట్ అయ్యే వుండనక్క ర్లేదు నిజం గా చెప్పాలంటె అవును మీ చూపు నన్ను ఇబ్బంది పెడుతూనే వుండేది...
మీ ప్రేమ శీతల సమీరమల్లే, ప్రత్యూష పవనమల్లే సుఖాన్నే కాదు గ్రీష్మ తాపమల్లే ఇరుకున పెట్టిన క్షణాలు ఈ రెండు సవత్సరాలలో చాలానే వున్నాయి... హ్మ్మ్ మొత్తానికి చివరకు ఎలా ఐతే ధైర్యం చేసి... చూపు చురుకు హెచ్చి, కనులలోని మాట కాగితం మీదకు వచ్చింది... క్రిష్ణా నాకు ఏమని చెప్పాలో తెలియటం లేదు... మీరు ఎంతో ప్రేమ గా మీ భావాన్ని జాజుల జల్లెడ వేసి గంధాల, సుమ భందాల మాలికలల్లి నా ముందు పరిచేరు నేను తప్పకుండా అర్ధం చేసుకోగలను మీ భావాన్ని, ప్రేమైక అనుభవాన్ని.... ఇలాంటి క్షణమేదో వస్తుందని అనుకుంటూనే వున్నా సమయం వచ్చేసరికి పదాన్ని కూర్చటానికి కొంచం కష్టం గానే వుంది...
ప్రేమ వేరు (మీరనే ప్రేమ), జీవితం వేరు.... ప్రేమ జీవించటానికి అవసరమయ్యే ఒక సాధనమే కాని ప్రేమే జీవితమంటే ఏమో నాకు నమ్మకశ్యం గా వుండదు... క్షమించాలి ఇది నా అభిప్రాయమే.
నిన్ను నీవు మర్చి పోయి ఆలపించే రాగం లో కూడా తాళం తప్పటం అనే అపశ్రుతి దొర్ల కుండా అను నిత్యం నువ్వు జాగ్రత్త పడుతూనే వుండాలి, "ఎంత గొప్ప రాగమైనా తాళం జతులతో కలిసినప్పుడే సంపూర్తి అవుతుంది" అనేది ఒక అభిప్రాయమైతే దానిని వేర్వేరు వ్యక్తులు వేర్వేరు కోణాలలో చూడ వచ్చు... మీరు దానిని " ప్రేమ నీతో కలిసి జీవితాన్ని పంచుకున్నప్పుడే దానికి సార్ధకత అలా సాగే జీవితమే జీవితానికి, జీవనానికి అర్ధం" అనొచ్చు... మరి నేనేమో "ప్రేమ అందరి తో కలిసి పంచుకున్నప్పుడే... నీ తోటి వాళ్ళకు, అవసరమైన ప్రతి వ్యక్తి కి వివిధ రూపాలలో అందించి జీవితమనే రాగాన్ని స్నేహం, పంచుకోవటం అనే వాటితో కలిపితేనే సమిష్టి సమాజం గా సంపూర్తి అవుతుంది" అనొచ్చు..
మీకు అర్ధం అవుతోంది అనుకుంటా... అలా అని జీవితం లో సహచరుడి తోడు, దాని విలువను నేను కాదనటం లేదు. ప్రేమ అనేది మొదలు "మన" అనే కుటుంబం తోనే మొదలవ్వాలి, కుటుంబం లో ప్రేమ, సహజీవనం అనే దానిని సాధించలేక పోతే బయట ఏమీ సాధించలేము.. మీరు నా మీద చూపిస్తున్న పెంచుకుంటున్న ప్రేమ నాకు చాలా సంతోషాన్నిస్తోంది, అది ఒక బంధమై.... నాకు బలాన్ని, ముందుకు కలిసి సాగే భవితవ్యాన్ని ఇవ్వాలి కాని..... ప్రేమ ఒక బంధమై, నే చూసే చూపు కు ఒక ప్రతి బంధకమవ్వ కూడదు అని నా ఆశ...
ఇంక ఇంత కంటే ఏమి చెప్పాలో నాకు అర్ధం అవ్వటం లేదు కాని మీ ఆలోచన బాగుంది క్రిష్ణా మనం కలిసి సాగి స్నేహితుల లా నచ్చిన పరిచయస్తులకు లా తప్పకుండా వుందాము. చూద్దాము కాలమే నిర్ణయించని ఆ పరిచయ ప్రభావం మిమ్ములను నన్ను ఏ దారి వైపు తోసుకుని వెళుతుందో... ఈ రోజు సాయింత్రం పని అయ్యాక రెండు ఆహ్వానాలున్నాయి నాకు ఒకటి రంగనాథన్ స్మృత్యర్ధం సాగే మృదంగ వాద్య సభ, ఇంకోకటి ఆధునిక రచయతల మీద గోపిచంద్ ప్రభావం.... మీరు వస్తానంటే నా కైనటిక్ వెనుక సీట్ ఖాళీనే .....:-)
విరాజిత.
మీ వుత్తరం చదవగానే నాకు కలిగిన మొదటి భావం ఆశ్చర్యం.. మీ ప్రేమ గురించి కాదు దానిని మీరు వ్యక్త పరిచిన విధానాన్ని చూసి....... ఆనంద భైరవి ఆలాపన అనంత గాంధారం లో ప్రయోగం చేస్తున్నట్లనిపించింది మీ వుత్తరం చూస్తుంటే... ఎవరికైనా వాళ్ళను పొగిడితే బానే వుంటుంది కదా.. :-)
ఇక మీ వుత్తరం లోని విషయానికి వస్తే... మీ అబ్బాయిలందరు అనుకుంటారు మేము చాలా బాగా వీక్షిస్తున్నాము అమ్మాయిలను వాళ్ళకు తెలియకుండా అని కాని మీకు తెలియని విషయం ఏమిటి అంటే, అమ్మాయిలకు ఈ తీక్షణ వీక్షణాల గురించి కొంచం స్పృహ ఎక్కువ గానే వుంటుంది... మీరు నన్ను గమనిస్తున్నారనేది నాతో పాటు మన ఆఫీస్ లో వున్న ఆడ వాళ్ళందరికి ఇంకా కొంచం మంది మొగవాళ్ళకు కూడా తెలుసనుకుంటా, ఆ విషయమే ఇంకా మీకు తెలియదనుకుంటా..
మాస్టారు....నా జాజి పువ్వు తో పాటు మీరు కూడ సగం పైగానే వంగేరు అది ఎక్కడ నేల మీద పడుతుందో అన్నట్లు కాని మీకు, నాకు అప్పుడు నాలుగు టేబుల్స్ దూరం వుంది అని ఆ రూం లో అందరు గమనించేరు మీరు తప్ప... మీరన్నది నిజమే అనుక్షణం ఒకరి చూపు వెంటాడే విహంగమల్లే మన చుట్టూ తిరుగుతుంటే ఇబ్బంది గానే వుంటుంది అలా అనుకోవటానికి పెద్ద ఫెమినిస్ట్ అయ్యే వుండనక్క ర్లేదు నిజం గా చెప్పాలంటె అవును మీ చూపు నన్ను ఇబ్బంది పెడుతూనే వుండేది...
మీ ప్రేమ శీతల సమీరమల్లే, ప్రత్యూష పవనమల్లే సుఖాన్నే కాదు గ్రీష్మ తాపమల్లే ఇరుకున పెట్టిన క్షణాలు ఈ రెండు సవత్సరాలలో చాలానే వున్నాయి... హ్మ్మ్ మొత్తానికి చివరకు ఎలా ఐతే ధైర్యం చేసి... చూపు చురుకు హెచ్చి, కనులలోని మాట కాగితం మీదకు వచ్చింది... క్రిష్ణా నాకు ఏమని చెప్పాలో తెలియటం లేదు... మీరు ఎంతో ప్రేమ గా మీ భావాన్ని జాజుల జల్లెడ వేసి గంధాల, సుమ భందాల మాలికలల్లి నా ముందు పరిచేరు నేను తప్పకుండా అర్ధం చేసుకోగలను మీ భావాన్ని, ప్రేమైక అనుభవాన్ని.... ఇలాంటి క్షణమేదో వస్తుందని అనుకుంటూనే వున్నా సమయం వచ్చేసరికి పదాన్ని కూర్చటానికి కొంచం కష్టం గానే వుంది...
ప్రేమ వేరు (మీరనే ప్రేమ), జీవితం వేరు.... ప్రేమ జీవించటానికి అవసరమయ్యే ఒక సాధనమే కాని ప్రేమే జీవితమంటే ఏమో నాకు నమ్మకశ్యం గా వుండదు... క్షమించాలి ఇది నా అభిప్రాయమే.
నిన్ను నీవు మర్చి పోయి ఆలపించే రాగం లో కూడా తాళం తప్పటం అనే అపశ్రుతి దొర్ల కుండా అను నిత్యం నువ్వు జాగ్రత్త పడుతూనే వుండాలి, "ఎంత గొప్ప రాగమైనా తాళం జతులతో కలిసినప్పుడే సంపూర్తి అవుతుంది" అనేది ఒక అభిప్రాయమైతే దానిని వేర్వేరు వ్యక్తులు వేర్వేరు కోణాలలో చూడ వచ్చు... మీరు దానిని " ప్రేమ నీతో కలిసి జీవితాన్ని పంచుకున్నప్పుడే దానికి సార్ధకత అలా సాగే జీవితమే జీవితానికి, జీవనానికి అర్ధం" అనొచ్చు... మరి నేనేమో "ప్రేమ అందరి తో కలిసి పంచుకున్నప్పుడే... నీ తోటి వాళ్ళకు, అవసరమైన ప్రతి వ్యక్తి కి వివిధ రూపాలలో అందించి జీవితమనే రాగాన్ని స్నేహం, పంచుకోవటం అనే వాటితో కలిపితేనే సమిష్టి సమాజం గా సంపూర్తి అవుతుంది" అనొచ్చు..
మీకు అర్ధం అవుతోంది అనుకుంటా... అలా అని జీవితం లో సహచరుడి తోడు, దాని విలువను నేను కాదనటం లేదు. ప్రేమ అనేది మొదలు "మన" అనే కుటుంబం తోనే మొదలవ్వాలి, కుటుంబం లో ప్రేమ, సహజీవనం అనే దానిని సాధించలేక పోతే బయట ఏమీ సాధించలేము.. మీరు నా మీద చూపిస్తున్న పెంచుకుంటున్న ప్రేమ నాకు చాలా సంతోషాన్నిస్తోంది, అది ఒక బంధమై.... నాకు బలాన్ని, ముందుకు కలిసి సాగే భవితవ్యాన్ని ఇవ్వాలి కాని..... ప్రేమ ఒక బంధమై, నే చూసే చూపు కు ఒక ప్రతి బంధకమవ్వ కూడదు అని నా ఆశ...
ఇంక ఇంత కంటే ఏమి చెప్పాలో నాకు అర్ధం అవ్వటం లేదు కాని మీ ఆలోచన బాగుంది క్రిష్ణా మనం కలిసి సాగి స్నేహితుల లా నచ్చిన పరిచయస్తులకు లా తప్పకుండా వుందాము. చూద్దాము కాలమే నిర్ణయించని ఆ పరిచయ ప్రభావం మిమ్ములను నన్ను ఏ దారి వైపు తోసుకుని వెళుతుందో... ఈ రోజు సాయింత్రం పని అయ్యాక రెండు ఆహ్వానాలున్నాయి నాకు ఒకటి రంగనాథన్ స్మృత్యర్ధం సాగే మృదంగ వాద్య సభ, ఇంకోకటి ఆధునిక రచయతల మీద గోపిచంద్ ప్రభావం.... మీరు వస్తానంటే నా కైనటిక్ వెనుక సీట్ ఖాళీనే .....:-)
విరాజిత.
