నిరంతర ఘర్షణ నీతో పంచుకుంటూ...

క్రిష్ణా,
ఎందుకు జీవితం మరీ ఇంత మాములు ఐపోయింది... ప్రేమ లేకా!!! లేకపోతే గొప్ప దైన వెలుతురు వెన్నెల లానే రోజుచూడటం మూలం గా ప్రేమ కూడా మాములు ఐ దైనందిక జీవితం లో కలిసి పోయి ప్రతి విషయం నిస్సారం గా కనపడుతోందా...

అలా కలిసి పోతే జీవితం ఒక అధ్బుతమై ... ప్రతి క్షణమొక వరమవ్వాలే కాని ఇలా ఎందుకువుంటుంది...

నాకింకా గుర్తు వుంది.. మిగతా రోజులన్నీ ఎలా వున్నా పౌర్ణమి రోజు రాత్రి కాసేపు ఐనా బయటకు వచ్చి వెన్నెల వాన లో తడవటం.. గాలి ఎక్కడ నుంచో వింత పరిమళాలను మోసుకుని వస్తూ వుంటుంది.. ఎక్కడ నుంచి వస్తుందో ఆ వింతపరిమళం.. మళ్ళీ తెల్లరితే రాదు ....

బహుశా చంద మామ తన వెన్నెల సంతకాన్ని పూల పరిమళం తో కలిపి కానుక గాపంపుతాడేమో భూదేవి కి... ఇప్పుడేమో అమావాస్య ఏదో పౌర్ణమి ఏదో కూడా గుర్తు లేదు మూగ పోయిన మనస్సుకి. ఎందుకిలా జరిగింది అంటావు....

వెనక్కి తిరిగి చూసుకుంటే ఇంకా విరగ బూసిన పారిజాతాల పరిమళం మనసుకు ఎక్కడో లీల గా తడుతోంది... అసలుజీవితమంటే ఏమిటి....

ఎన్ని సార్లు ఈ ప్రశ్న వేసుకున్నా ఏమో ఒక్కసారి ఐనా జీవితం అంటే విరబూసిన పున్నాగలు కొంచం గా మల్లెమరువం, వీటన్నిటికి మధ్య గా ప్రేమ అనే సమాధానం రావటం లేదు... అసలు అదైతే గా జీవితం అలా అని సమాధానంరావటానికి ......

కాదు అంటావా మరి ఏమిటి అంటావు ఇలా ఎన్నో ప్రశ్న లు వేస్తుంటే ముక్కు పుచ్చుకుని ఇలా ఐతేఎలా నల్ల పిల్ల అన్నిటికి ప్రశ్నలేనా అని వూయించేందుకు నువ్వు లేవు కదా అందుకని అలా అనిపిస్తోందా?

ఏమోమరి... నిన్నకు రేపొక తీరని ప్రశ్న రేపటికి మరునాడొక ప్రశ్న, కాలమనే గాలానికి చిక్కి దొరకనివెన్నెన్నో అనిపాడుకోవాలా???? ఇలా ఆలోచిస్తు ఒక రోజు పొడుకుంటే ఇంక మళ్ళీ లేవని సమాధానం దొరికే ఒక వుదయంవస్తుందేమో అప్పుడు తెలుస్తాయేమో అన్ని ప్రశ్నలకు సమాధానాలు.. ఏమో అదీ చూద్దాము...

కాంతి కవిత రాసి పంపమంటున్నారు... రాయగలను అంటావా...ఇంకా నేను కవితలు.. స్పందించే మనసు లేనప్పుడు ఏస్పందన గురించి కవిత వస్తుంది...

ఏదీ జీవితం లో అత్యంత ప్రియమైనది కాదేమో అనే మీమాంస లో పడిపోతే ఏవిషయం గొప్ప కావటం లేదు కదా.

అమాయకత్వం ఒక వరం కదా హాయి గా ప్రతి దాన్ని నమ్ముతాము అదే నిజం అని అనుకుంటాము కాని దాని మూలాలను ఎప్పుడు ప్రశ్నించటం మొదలు పెడతామో కదులు తాయి ఆ మూలాలు.... అవి వచ్చి మనతో మాట్లాడతాయి
నువ్వు అనుకున్నంత గొప్పవేమి కాదు మేము అని ఇంకా ఎన్నెన్నో దాగిన చరిత్ర కందనినిజాలు చెపుతాయి అంతే అప్పటి వరకు మనం వాటిమీద నిర్మించుకున్న సౌధాలన్నీ కూలుతుంటే ఏమి చెయ్యలేనినిసహాయత ఒక వైపు, నిజం లోని తీవ్రత కలిగించే సంతోషం ఇంకో వైపు...

నువ్వు నా దగ్గర లేక పోవటం కూడా ఒక విధం గా మేలేనోయ్ నువ్వే వుంటే ఇంత ఆలోచన కు తావేది.... నిజాన్ని నిగ్గుతీయాలనేంత కోరిక వుండదు కదా..
నువ్వు నన్ను ఎప్పుడూ సత్యాన్వేషి కమ్మన్నావు, కాని మరీ ఇది ఇంత బాధ ను, నిషాను రెండిటిని ఇస్తుందని నీకు తెలుసా? తెలిసే ఈ దారి నాకు సూచించి వూరుకున్నావా????
చేయ పట్టుకుని ఈకష్టమైన దారిని సుగమం చేయకుండా? వున్నాగా నీకు తోడు గా ప్రతి ఘడియ... నేను లేకుండానే దాటేవా ధీర్ఘ వర్షచ్హాయా రోజులన్నిటిని అంటావేమో... వు.... అది నిజమేలే...

మొన్నెప్పుడో సోమరి వేసవి సాయింత్రం బద్దకం గా ఏమి తోచక...... మరి కట్టటానికి మల్లె మాలలు లేవు... చదువుదామంటే ఒక మంచి పుస్తకం లేదు... సరి కలిసి టీ తాగుతు వాదనేద్దాము నాకు నచ్చిన కవి సామ్రాట్ విశ్వనాధ సత్యన్నారాయణ గారి గురించో నీకు నచ్చిన గోన బుద్దా రెడ్డి గారి గురించో అంటే నువ్వూ లేవాయే...

అందుకని ఎప్పుడో లోపల పడేసిన కోలాటం కర్రలు తీసి కాసేపు మనం చూసిన మహా నంది క్రిష్ణ కోలాటం పాటకు తాళంవేయాటానికి చూస్తే చాలా కష్టం ఐపోయింది రా.. మరీ నీ సావాసం ఎక్కువ ఐ పుస్తకాలకు, ఆలో చనలకు దగ్గర.... పనులకు, ప్రపంచానికి దూరం ఐపోతున్నా.. అదే మంటె అదే అసలు ప్రపంచం అంటావు

కిందటి నెల M.I.T లో MITHAS వాళ్ళది సంతాన గోపాలన్ గారి కర్నాటిక్ వోకల్ జరిగింది అట.. నా మైల్ ఎందుకనోరాలేదు.. ఎప్పుడు ఫోన్ చేసి చెప్పే శ్రీనివాసన్ కనీసం చెప్పలేదు.. ఎందుకు చెపుతాడు కిందటి సారి నువ్వు వచ్చావని మంచితనం గా భోజనానికి పిలిస్తే ఆయనతో ఆలోచనలలో సామ్య వాదం, ఆచరణలలో ఫ్యూడలిజం అంటు వాదనపెట్టుకున్నావు...

జీవితం లో ప్రతి దానికి వాదనై పోతోంది రా గమనించావా ఘర్షణ లో నుంచి పుట్టేదే నిజం ఆ ఘర్షణే లేకపోతే అమృతం పుట్టేదా అన్నావు మొన్న ఒక సారి మరి హాలాహలం కూడా ఆ నిరంతర ఘర్షణ లో నుంచే కదా అంటె ఆహాలహలమే లేక పోతే ఈ అమృతం విలువే లేదు అంటావు...

నిజమే కాని వీటన్నిటికి మించిన సత్యమొకటి వుంటుంది, అది మౌనం నుంచే.... అనతానంత మైన విశ్వ శాంతి నుంచే పుడుతుంది ... ఏమంటావు...?